Budynek Apartamentowy Libero w Warszawie

Zaplanowano budowę budynku mieszkaniowo-usługowego, tworząc fragment zabudowy pierzejowej. Całość zabudowy będzie posadowiona na wspólnym czterokondygnacyjnym garażu podziemnym. W parterze i na pierwszym piętrze planowane są usługi ogólnodostępne podkreślające charakter śródmiejski.

Przewiduje się minimalną (205) i maksymalną (230) liczbę mieszkań na etapie koncepcji.

Zestawiono ze sobą dwie zróżnicowane wysokościowo bryły budynku. Dominantę wysokościową oraz część cokołową niższą. Obie bryły są ze sobą połączone od piętra 01 do 06. Wysokość dominanty w części północno-wschodniej uwzględnia zapisy wynikające z analiz urbanistycznych i komponuje się z planowaną zabudową wokół Ronda Zgrupowania AK „Radosław” osiągając 96,5m (28 kondygnacji). Część zachodnia (niższa 7 kondygnacyjna) rozciąga się wzdłuż ul. Burakowskiej kontynuuje i dopełnia planowaną zabudowę pierzejową, tworząc niższą część budynku o wysokości 25m. Swoimi gabarytami budynek nawiązuje do sąsiedniej zabudowy o zróżnicowanych funkcjach (mieszkalnych, usługowo-handlowych).

Przyszła forma użytkowania części mieszkań przełoży się zapewne na model życia we wspólnocie mieszkaniowej (coliving). Zapewniono pomieszczenie zwane klubem mieszkańca z dostępem do zielonego tarasu użytkowego na dachu w części średniowysokiej oraz zaplanowano przestrzenie rekreacyjne pośród zaaranżowanej na dachu zielni.

Koncepcja w ramach funkcji uzupełniającej (usługowej) o charakterze ponadlokalnym, zakłada organizację w parterze.

O charakterze projektowanej zabudowy w dużej mierze przesądziło najbliższe sąsiedztwo – z jednej strony współczesne budynki biurowe, z drugiej poprzemysłowe zakłady o silnym industrialnym wyrazie, a z trzeciej fragmenty zabudowy mieszkaniowej lat 90 od strony ul. Alei Jana Pawła II oraz nowo powstające kwartały zlokalizowane od strony północnej. Aktualnie realizowane kompleksy usługowo- mieszkaniowe od strony północnej działki charakterem, gabarytami oraz funkcjonalnie nawiązują do planowanej inwestycji.

Projektowana fasada budynku o współczesnym wyrazie nawiązuje materiałowo i podziałach fasadowych do budynku Fabryki Koronek Szymona Landaua zlokalizowanego przy ulicy Burakowskiej. Modernizowany i przebudowany budynek w latach 2000-2002 zachował swój charakter do dzisiaj. Charakterystyczne dla postindustrialnej architektury: artykulacje fasady, oryginalna cegła ceramiczna z lat 1911-12, charakterystyczne duże otwory okienne z oryginalnymi kratownicami, zewnętrzne kotwy na fasadzie, wraz z nowym zagospodarowaniem terenu zielonego dziedzińca maksymalnie eksponują wartości architektury przemysłowej tamtego okresu.